Stop!
Ken je dat? Je zoekt naar iets op je computer en je kan het niet vinden. Je voelt de frustratie opkomen. "Ik weet toch zeker dat ik het hier opgeslagen had!" Op zoek zijn naar iets kan gruwelijk veel tijd kosten. Je blijft aan het zoeken. Een aantal keer op dezelfde plekken. En je weet, dat je beter kan stoppen, maar je gaat toch door. Met als resultaat, dat je chagrijnig en moe wordt.
Nou, 5 minuten geleden zat ik hier dus middenin. Hard op weg naar een chagrijnige bui. Ik wilde namelijk deze blog (over ons maandthema 'omgeving') schrijven en had al bedacht welke foto erbij zou passen. Die ene mooi samen met mijn twee dochters, te midden van een wei met koeien. Dat beeld zegt zoveel over mijn omgeving. "Grrrrr, hoe kan dat toch dat ik 'm niet kan vinden?" Tja, op zo'n moment kun je doorgaan en doorgaan en al je energie in de situatie verliezen.
Opeens vond ik de knop: STOP. Heel simpel eigenlijk, maar je moet het wel doen. Hoe ik dat deed? Ik ging even achterover zitten met mijn blik van het scherm af. En vroeg mezelf hardop af: "Waar ben ik nu mee bezig? Werkt het of werkt het niet en heb ik nu echt per sé die foto nodig? Het advies aan mezelf: "Marlies dit werkt niet en het mag ook best een andere foto zijn".
Wat kun je het jezelf soms toch moeilijk maken hè... Zo kon ik het mezelf opgelegde doel om per sé die ene foto te vinden gelukkig loslaten, en stuitte ik nog geen minuut later op een foto van mezelf met onze hond Does. "JA, daar ga ik over schrijven!" En zo veranderde mijn plan en nam mijn energie weer toe.
Overigens kan het natuurlijk best voorkomen, dat je wel écht die ene foto nodig hebt, bijvoorbeeld om een vergroting van te maken in je kamer. Ook dan is STOP het toverwoord. Kom uit de 'moet-modus' en maak bewust de keuze of je NU door wil gaan met zoeken of beter op een ANDER moment. Want iets doen of zoeken vanuit het 'moeten' kan erg averechts werken. Bedenk je dat er altijd andere mogelijkheden zijn en je altijd een keuze hebt. Opties in dit geval: zijn er andere mogelijkheden om aan de foto te komen? Heeft iemand anders tijd de foto te zoeken? Kun je hulp inschakelen, die jou kan helpen om slimmer te zoeken of is het beter de zoektocht op een ander moment weer op te pakken?
Zoals je wellicht al hebt gelezen, is het maandthema van oktober OMGEVING. Jouw omgeving bestaat uit mensen, dieren en dingen. Het is gezond om regelmatig bewust stil je staan bij wie en wat deel uitmaakt van jouw omgeving. Je kan je omgeving klakkeloos aannemen als iets dat er nu eenmaal is. Of je kan er iets kritischer naar kijken met daarbij de vraag: "wat wil ik met alles om me heen?" Kijk maar eens naar wat jou energie geeft en wat je energie kost. Je kan ervoor kiezen om mensen, die jou energie kosten heel veel ruimte in jouw leven te geven, omdat het nu eenmaal zo is gegroeid. Je kan er ook voor kiezen om mensen, die jou energie brengen meer ruimte te geven. En de tijd die je doorbrengt met mensen die energie kosten, te verminderen. Wat is er nog meer als je om je heen kijkt wat je - als je heel eerlijk bent - wilt aanpassen?
De kleinste dingen kunnen erg veel brengen. Ik denk meteen aan een vrouw uit onze buurt, die bijna 85 is en alleen woont. Ik weet, dat ze het leuk vindt als ik met onze meiden van 4 en 1 jaar op de koffie kom. Door drukte komt zoiets er vaak niet van, maar onbewust blijft het wel op de achtergrond draaien. "Goh, ik wil een keer naar die mevrouw toe". Maar als je het niet concreet maakt, komt het er niet van. En ben je zo weer een jaar verder waarin het er niet van gekomen is. Terwijl het iets kan zijn waar je veel energie en voldoening uit haalt". Dus... Ik maak bij deze de afspraak met jou dat ik ze morgen bezoek. Huppekee om 10 uur 's ochtends de meiden in de bakfiets en gaan.
Nog een tweede, sprekend voorbeeld van wat ik aangepast heb aan mijn omgeving. Toen ons Lauren in 2015 geboren werd, hadden we een hele lieve en avontuurlijk hond: Does (ja, die van de foto). Een kruising van een Benner senner en Rotweiler. Ze is lief en ook dominant. Lauren vond Does heel interessant en toen ze in 2016 begon te kruipen had ze maar één doel: naar onze Does toe. Does was daar niet altijd van gediend en liet dit weten door een grom. In 2016 trouwden Martijn en ik en gingen we op huwelijksreis naar Engeland. Toen we weer terugkwamen, was Does natuurlijk keiblij. Nadat de koffers leeggeruimd waren, begon het 'gewone' leventje weer. Ik merkte al gauw, dat ik elke dag een bepaalde onrust voelde als ik in huis was. Aan het einde van de dag was ik op. Toen ik me daar bewust van werd, was dat niet gek. De hele dag was ik bezig te voorkomen, dat Lauren naar Does kroop. Ik wilde Does niet opsluiten in de bijkeuken, omdat ik dat geen goed signaal vond naar de hond en dacht dat ze dan jaloers zou worden op Lauren. Does was er tenslotte eerder dan haar en het zou niet logisch voelen. Maar samen in huis werkte ook niet.
Ok, bewustwording is altijd nummer één. De vraag is, wat doe je er vervolgens mee. Blijf je aanmodderen met iets wat niet werkt? Dat brengt altijd stress met zich mee. Met Martijn besprak ik de mogelijkheden, want ik wist dat het zo niet meer ging. Wat altijd goed werkt in een dergelijke situatie is om er met andere mensen binnen je omgeving over te praten. Zo had ik het er ook met Jan de Klusjesman over. Hij kwam regelmatig op het bedrijf als er iets kapot was. Ik zei voor de grap tegen hem: "Is Does niet een hond voor jou?" Jan begon te stralen. "Is dit serieus, vroeg hij?" En zo werden Does en Jan huismaatjes voor het leven. Ik vond het superjammer om deze keuze te moeten maken, maar dit was de beste en veiligste optie voor iedereen. Gelukkig zien we Does nog regelmatig, maar hoort ze niet meer direct in onze omgeving.
Moraal van het verhaal: laat iets niet sudderen als het niet werkt, overweeg je opties en maak een keuze. Hoe moeilijk op dat moment ook, het geeft heel veel op langere termijn.
Marlies