Als je nagaat wat je allemaal op de automatische piloot doet, dan kun je blijven schrijven. Die automatische piloot is soms heel handig en efficiënt, doordat je bepaalde dingen op routine doet hoef je er niet telkens opnieuw over na te denken.
Werkt dat positief voor jou? Niks meer aan doen. Maar soms werkt de automatische piloot ook tegen je en kost het je onnodig energie. Iets waar je je niet bewust van bent, omdat je het uit gewoonte zo doet.
Ik had ook zo'n gewoonte: alles op het laatste moment doen. Vanuit de overtuiging dat er altijd genoeg tijd is. En je raadt het al; dat is natuurlijk niet zo. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt toen onze oudste dochter Lauren een paar maanden oud was. Op het allerlaatste moment bedacht ik me wat voor kleertjes ons meiske aankreeg en pakte ik de luiertas in met alle 'baby-benodigdheden'.
Ik vergat daardoor altijd wel iets, waren het de billendoekjes niet dan was het een reservepakje of een slabber. En dan de stress die het geeft, zo net voor het weggaan: Heb ik alles, waar ligt dit, waar ligt dat, hè verdorie de broek die ik haar wilde aandoen zit in de was, de billendoekjes zijn op... Vervolgens sjeesde ik met Lauren op de arm door het huis om alles te verzamelen en dat kostte me natuurlijk altijd een kwartier meer dan ik bedacht had.
En net wanneer ik opgelucht de deur achter me sloot..."ruik ik wat ik denk dat ik ruik?" Hup weer naar boven, waar ik er wederom tegenaan liep dat de luierdoekjes toch écht op waren.
Wanneer een situatie verandert, in mijn geval dus met de komst van een kindje, doe je vaak wat jou 'gewoon' is. In mijn geval was dat: heel veel op het laatste moment doen. En dat was ook geen probleem in mijn ogen. Met mijn flexibiliteit en denken in mogelijkheden loste ik altijd veel op. Tot het moment dat we gezinsuitbreiding kregen.
Een gewoonte, iets doen op de automatische piloot zet je vaak ongemerkt jaren door, terwijl het misschien helemaal niet voor je werkt. Ik heb daarom besloten te schakelen en het woord 'voorbereiden' toe te voegen aan mijn woordenboek. Hierdoor heb ik een nieuwe automatische piloot ontwikkeld: 's avonds zet ik de tasjes klaar voor onze -inmiddels twee- meiden, leg hun kleertjes klaar, dek de tafel en zet ook nog even de wasmachine aan. En het werkt! En dan nog denk ik weleens: ga toch lekker slapen, morgen lukt het ook wel. Maar dan roep ik mezelf tot de orde: "zo dacht de oude Marlies met ochtendstress" en zet ik me ertoe om alles klaar te zetten en voor te bereiden. Soms gebeurt het dat de tijd me in de ochtend inhaalt, niet om de praktisch reden dat de spullen niet klaar staan, maar omdat één van de meiden op haar kop gaat staan terwijl het tijd is om naar school te gaan... maar dat soort dingen gebeuren met kids. Daar leg ik me dan bij neer, met als gevolg dat we vijf minuutjes later zijn. Het gaat erom dat de basis van de ochtend nu heel anders voelt; niet meer de standaard ochtendstress uit mijn vroegere automatische piloot.
Mijn vraag voor jou deze maand: Welke gewoonte zou jij willen doorbreken? Wat doe jij op de automatische piloot, terwijl het niet voor je werkt?
Werkt dat positief voor jou? Niks meer aan doen. Maar soms werkt de automatische piloot ook tegen je en kost het je onnodig energie. Iets waar je je niet bewust van bent, omdat je het uit gewoonte zo doet.
Ik had ook zo'n gewoonte: alles op het laatste moment doen. Vanuit de overtuiging dat er altijd genoeg tijd is. En je raadt het al; dat is natuurlijk niet zo. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt toen onze oudste dochter Lauren een paar maanden oud was. Op het allerlaatste moment bedacht ik me wat voor kleertjes ons meiske aankreeg en pakte ik de luiertas in met alle 'baby-benodigdheden'.
Ik vergat daardoor altijd wel iets, waren het de billendoekjes niet dan was het een reservepakje of een slabber. En dan de stress die het geeft, zo net voor het weggaan: Heb ik alles, waar ligt dit, waar ligt dat, hè verdorie de broek die ik haar wilde aandoen zit in de was, de billendoekjes zijn op... Vervolgens sjeesde ik met Lauren op de arm door het huis om alles te verzamelen en dat kostte me natuurlijk altijd een kwartier meer dan ik bedacht had.
En net wanneer ik opgelucht de deur achter me sloot..."ruik ik wat ik denk dat ik ruik?" Hup weer naar boven, waar ik er wederom tegenaan liep dat de luierdoekjes toch écht op waren.
Wanneer een situatie verandert, in mijn geval dus met de komst van een kindje, doe je vaak wat jou 'gewoon' is. In mijn geval was dat: heel veel op het laatste moment doen. En dat was ook geen probleem in mijn ogen. Met mijn flexibiliteit en denken in mogelijkheden loste ik altijd veel op. Tot het moment dat we gezinsuitbreiding kregen.
Een gewoonte, iets doen op de automatische piloot zet je vaak ongemerkt jaren door, terwijl het misschien helemaal niet voor je werkt. Ik heb daarom besloten te schakelen en het woord 'voorbereiden' toe te voegen aan mijn woordenboek. Hierdoor heb ik een nieuwe automatische piloot ontwikkeld: 's avonds zet ik de tasjes klaar voor onze -inmiddels twee- meiden, leg hun kleertjes klaar, dek de tafel en zet ook nog even de wasmachine aan. En het werkt! En dan nog denk ik weleens: ga toch lekker slapen, morgen lukt het ook wel. Maar dan roep ik mezelf tot de orde: "zo dacht de oude Marlies met ochtendstress" en zet ik me ertoe om alles klaar te zetten en voor te bereiden. Soms gebeurt het dat de tijd me in de ochtend inhaalt, niet om de praktisch reden dat de spullen niet klaar staan, maar omdat één van de meiden op haar kop gaat staan terwijl het tijd is om naar school te gaan... maar dat soort dingen gebeuren met kids. Daar leg ik me dan bij neer, met als gevolg dat we vijf minuutjes later zijn. Het gaat erom dat de basis van de ochtend nu heel anders voelt; niet meer de standaard ochtendstress uit mijn vroegere automatische piloot.
Mijn vraag voor jou deze maand: Welke gewoonte zou jij willen doorbreken? Wat doe jij op de automatische piloot, terwijl het niet voor je werkt?